Aquí tedes o texto do exercicio que había que facer no Antroido. Non puiden colgalo antes porque non estaba dispoñible na web e non o gardara no ordenador. Falamos o xoves dos prazos de entrega.
PAAU
SETEMBRO 2011
HISTORIA
DE ESPAÑA
OPCIÓN
A
Orientacións:
os documentos seguintes deben permitirche elaborar un texto sobre a
vida política durante o reinado de Isabel II. Na túa redación
debes abordar as seguintes cuestións: a diversidade das forzas
políticas, dende o carlismo ata o republicanismo democrático; o
predominio político moderado; o intervencionismo militar na
política; as circunstancias que concorren na caída do réxime.
Lembra que non se trata de responder a preguntas illadas, senón de
realizar unha composición coherente e argumentada, e que na
avaliación se terán en conta os coñecementos, a utilización dos
documentos e a corrección da expresión escrita.
Doc.
1.- María Teresa de Braganza y Borbón, muller do infante Don
Carlos, expón así algunhas ideas do carlismo:
“Relixión,
Patria e Rei (…). Rei, digo por último, pero rei pola Graza de
Deus e non pola graza da soberanía nacional (…). Segundo o
liberalismo, da soberanía nacional emana todo o poder e os poderes
que existen, negando deste xeito todo poder de orixe divina. Agora
ben, isto está condenado pola Igrexa católica e con razón; pois a
Escritura sagrada di expresamente: todo poder vén de Deus (...)”.
Doc.
2.- Preámbulo da Constitución de 1845:
“Dona
Isabel II, pola Graza de Deus e da Constitución da Monarquía
Española, Raíña das Españas, a todos os que a presente viren e
entenderen, sabede:
Que
sendo a nosa vontade e a das Cortes do Reino regularizar e poñer en
consoancia coas necesidades actuais do Estado os antigos fueros e
liberdades destes reinos, e a intervención que as súas Cortes
tiveron en todos os tempos nos negocios graves da Monarquía,
modificanco ao efecto a constitución promulgada en 18 de xuño de
1837, vimos (…) en decretar e sancionar a seguinte constitución
española”.
Doc.
3.- Comentario sobre o intervencionismo militar na vida política (El
pensamiento de la nación, 18 de marzo de 1846):
“As
queixas contra a preponderancia militar datan de moito tempo: hai
longos anos que as fraccións liberais se acusan unhas a outras polos
estados de sitio. O que en 1834 e 1835 dicían os progresistas contra
os moderados, dixeron os moderados contra os progresistas en 1836 e
1837; ata 1840 tocoulles aos progresistas repetir os mesmos cargos
que logo reproduciron os moerados ata 1843; dende o pronunciamento de
xuño de dito ano quéixanse outra vez os progresistas (…).
O
poder militar é forte porque o civil é fraco, non tanto se debe
pensar en abater aquel como en fortalecer este; a forza do poder
civil será a ruína do militar, que deixará de ser poder e pasará
a ser unha clase como as demais do Estado ...”.
Doc.
4.- En 1860, o republicano Fernando Garrido caracteriza así as máis
importantes tendencias políticas do momento:
“Os
moderados representan un paso máis na escala do progreso, non
conceden senón a medias o principio da soberanía nacional. Din: o
rei ten o seu dereito de ser soberano, dereito histórico e de raza,
pero o pobo tamén ten dereito a intervir co rei na xestión dos
públicos intereses; e conservando as institucións do absolutismo
líganas o menos mal que poden coas novas, que deben satisfacer os
desexos das clases acomodadas, e unha pequena parte das medias.
Os
progresistas parten do principio da soberanía nacional, que colocan
sobre todos os outros. O rei, segundo eles, éo por que a nación
quere que o sexa, e non porque o herdara dos seus devanceiros (…).
Hai
unha fracción demócrata que cre posible a amálgama da monarquía e
dos principios democráticos, a liberdade individual e da soberanía
nacional.
Segue
a esta a fracción republicana propiamente dita. A democracia como
réxime político quere, segundo vemos nas súas publicacións, no
canto do rei un consello ou xunta federal composta, como en Suíza,
por un ou máis membros por cada provincia ou Estado. No canto de
dúas cámaras, unha soa. No canto do censo electoral, o sufraxio
universal para toda clase de eleccións. Os seus elementos máis
activos pertencen ás profesións liberais, aos traballadores e
artesáns, e unha parte máis considerable cada día á clase media”.
Doc.
5.- As forzas militares mandadas por Prim, Serrano e Topete
pronúncianse en Cádiz en setembro de 1868, publicando o seguinte
manifesto:
“Aldraxasada
a lei funcamental (…), corrompido o sufraxio pola ameaza e o
suborno (…), pasto a Administración e a Facenda da inmoralidade
(…), muda aprensa (…). Tal é a España de hoxe (…). Queremos
que un Goberno provisional que represente todas as forzas vivas do
país asegure a orde, en tanto que o sufraxio universal bota os
alicerces da nosa rexeneración social e política”.
Podedes descargalo en PDF no seguinte enlace:
Ningún comentario:
Publicar un comentario